Voor de “Neurodiversity pride day” zijn vier vrouwen geïnterviewed over de positieve kanten van hun autisme, die ze in hun werk tegenkomen. Een van die vrouwen was ik.
Hier is het interview:
(meer…)Interview: de kracht van autisme
leven
Praten over zelfmoord?
Het aantal geslaagde zelfmoorden neemt de laatste jaren in een angstwekkend tempo toe. Elke zelfmoord is er één te veel. Niet alleen zie je dat bij niet-geslaagde pogingen de betreffenden vaak erg blij zijn dat ze nog leven, maar elke zelfmoord laat een spoor van vernieling om zich heen na.
Ik kan er van meepraten: mijn broer, mijn moeder en mijn zus hebben zelfmoord gepleegd (in 1988, in 1997 en in 2003).
Er wordt erg weinig over zelfmoord gepraat, misschien mede vanuit het idee dat je het, door er over te praten, zou kunnen stimuleren. Is dat zo? Als er over praten wel positief kan zijn, hoe kun je er dan zo over praten dat mensen er daadwerkelijk iets aan hebben? (meer…)
Het kabinet bevordert depressie
Het motto van de overheid is sinds een poos om streng en hard te straffen. Ik merkte dat laatst aan den lijve toen ik een boete kreeg, van de Belastingdienst, van 147 euro vanwege het te laat betalen van een bedrag van 12 euro (veroorzaakt door een mobiele telefoon die geen SMS-berichten meer wilde ontvangen). De medewerker van de Belastingtelefoon meldde dat dat helaas nou eenmaal zo was, en dat de boete vorig jaar nog 43 euro bedroeg.
Ik moest denken aan al die mensen die afhankelijk zijn van deze nieuwe hardvochtigheid (en onrechtvaardigheid) in hun inkomen: iedereen met een uitkering, die bij zo’n vergissing of fout nu niet alleen hun uitkering (al dan niet tijdelijk) kwijtraken, maar ook absurd hoge boetes moeten betalen van hun non-inkomen.
Funs is er niet meer
Afgelopen zaterdag kreeg ik een SMSje van m’n buurvrouw Loes: “Funs is dood. Hij is vanochtend gevallen en er was iets met z’n hart.”
Als ik mensen over ons dorp vertelde (Mheer, het mooiste dorp ter wereld, vanwege de mensen die er wonen), kwam Funs daar altijd in voor. De kwajongen van het dorp, met altijd ondeugend glinsterende ogen, 87 jaar. Hij heette eigenlijk Alfons, en dat wordt in Limburg Fons, maar omdat hij altijd zo’n lol had is het Funs geworden. Zo kende iedereen hem. (meer…)
Goede voornemens:
Kleine voornemens, per maand
Goede voornemens: het heeft eigenlijk geen zin om die uit te spreken. Je kunt ze specifiek maken (niet “afvallen”, maar “tien kilo afvallen”), je kunt ze operationeel maken (niet “afvallen”, maar “geen snoep, geen tussendoortjes, geen toetjes”) tot je een ons weegt (dat zou wel heel rigoreus afvallen zijn trouwens), maar het blijkt bijna nooit te werken.
Toch is er een vorm van goede voornemens die wel werkt, en die ook leuk is.
Zingen in een kerkkoor
Als iemand me twintig jaar geleden zou hebben verteld dat ik over twintig jaar in een kerkkoor zou zingen zou ik hem of haar gek verklaard hebben. Maar ik zing in een kerkkoor, en met heel veel plezier (maar om eerlijk te zijn: toen we bij het koor gingen wisten we niet eens dat het een kerkkoor was).
Vroeger heb ik altijd een muziekinstrument gespeeld: blokfluit, piano, hobo. Dat had ik al heel lang laten liggen, en vanaf het moment dat ik ging zingen besefte ik hoe ik muziek maken gemist heb. Je eigen stem vind ik bovendien misschien wel het mooiste instrument om te spelen.
Horeca waar je blij van wordt
Het klinkt misschien verheven, maar goede horeca kan een flinke bijdrage leveren aan je levensgeluk. Een uurtje op een terrasje kan een kleine vakantie zijn, je komt vanzelf in de stemming om je dagelijkse beslommeringen los te laten en te filosoferen over wat van waarde is. De stress van je dagelijks leven verdwijnt als sneeuw voor de zon, en je vertrekt vol energie en plannen.
Helaas lukt dat lang niet altijd. De juiste plekken daarvoor zijn een schaars goed in Nederland. Waar zit het hem in, wat maakt een terras of een restaurant tot goede horeca? Ik heb het me af zitten vragen. (meer…)