Opvoeden met een positief mensbeeld

Mensen zijn niet ‘kwaad’ van zichzelf; ze hebben zowel de neiging om goed te willen doen, als de neiging om alleen in het eigenbelang te handelen. Bij de opvoeding (en eigenlijk bij alles) zou je die neiging om het goede te willen doen moeten stimuleren. Dat is niet zo eenvoudig, omdat we gewend zijn om te denken vanuit een ander mensbeeld.

Wanneer je het idee hebt dat de mens ‘van nature slecht’ is, wanneer je gelooft dat beschaving slechts een laagje vernis is, zul je opvoeden vanuit het idee dat beschaving iets is dat je kinderen door middel van straffen en belonen bij moet brengen, en alles moet controleren en in de gaten moet houden. Kinderen moeten als het ware ‘gedresseerd’ worden.

Het probleem is, dat dat idee niet klopt. Wanneer mensen dus opvoeden vanuit dat idee, werkt dat contraproductief. (meer…)

Depressie, afvoerputjes en beleid

Hoe het feit dat depressie zich als een afvoerputje gedraagt, consequenties heeft voor beleid.

Gelukkig heb ik geen aanleg voor depressie. Mijn moeder had dat wel; in hoge mate. Daardoor heb ik altijd al ideeën gehad over wat depressie is, hoe het ontstaat.

Tot mijn grote verbazing las ik in een artikel in de Guardian de theorie van een neurowetenschapper die exact overeenkomt met wat ik altijd heb gedacht. En die ideeën hebben consequenties voor beleid. (meer…)

Lichaamsbeeld en de confectie-industrie

Het beeld dat we met z’n allen hebben van een vrouwenlichaam, het ideaalbeeld van een vrouwenlichaam, is onrealistisch slank. Dat is -neem ik aan – bij iedereen bekend. Voor een deel ligt dat natuurlijk aan de vaak ongezond slanke modellen op de catwalks en in modebladen (in dat laatste geval wordt er bovendien nog eens flink gephotoshop’t).

Maar de confectie-industrie heeft misschien nog wel een grotere invloed op het negatieve zelfbeeld dat veel vrouwen hebben, op een manier die minder direct duidelijk is. Het ideaalbeeld van vrouwen is ook ongeveer tegelijkertijd met de opkomst van de confectie-industrie magerder geworden: Marilyn Monroe wordt nu dik gevonden. (meer…)

Asperger en achterdocht

Iemand met Asperger kan ik de ogen van anderen gemakkelijk paranoïde lijken. Omdat er sowieso allerlei zaken in de communicatie `vreemd’ verlopen, krijgen veel mensen dan de neiging om iemand als `gek’, `obsessief’, `gestoord’ af te schrijven. Dat is niet helemaal terecht, als je bedenkt hoe het komt dat zo iemand paranoïde lijkt te zijn. (meer…)

Praten over zelfmoord?

Het aantal geslaagde zelfmoorden neemt de laatste jaren in een angstwekkend tempo toe. Elke zelfmoord is er één te veel. Niet alleen zie je dat bij niet-geslaagde pogingen de betreffenden vaak erg blij zijn dat ze nog leven, maar elke zelfmoord laat een spoor van vernieling om zich heen na.
Ik kan er van meepraten: mijn broer, mijn moeder en mijn zus hebben zelfmoord gepleegd (in 1988, in 1997 en in 2003).

Er wordt erg weinig over zelfmoord gepraat, misschien mede vanuit het idee dat je het, door er over te praten, zou kunnen stimuleren. Is dat zo? Als er over praten wel positief kan zijn, hoe kun je er dan zo over praten dat mensen er daadwerkelijk iets aan hebben? (meer…)